Je bouwt zo'n veertig jaar pensioen op en daarna wil je er ook nog eens jaren van kunnen leven. Pensioen omspant dus al snel een halve eeuw, en in die halve eeuw gaan de prijzen fors omhoog. Op dit moment zou je weinig meer kunnen doen met een pensioen dat gebaseerd is op de lonen en prijzen van tientallen jaren geleden. Daarom is het zo belangrijk dat pensioen beschermd wordt tegen inflatie.

Daarvoor is de indexatie bedoeld. PMA streeft ernaar alle pensioenen (de opgebouwde pensioen van de werkenden, de achtergebleven rechten van slapers en de ingegane pensioenen van de pensioengerechtigden) ieder jaar mee te laten stijgen met de algemene loonronden van de Cao Apotheken.

Maar die indexatie is geen automatisme. Indexatie is geen recht, maar is voorwaardelijk. En de voorwaarde is: het pensioenfonds moet er voldoende geld voor hebben. Dat komt omdat er geen opslag in de pensioenpremie is verwerkt voor indexatie. Met andere woorden: er wordt niet voor betaald. De indexatie wordt gefinancierd uit de buffers die het pensioenfonds heeft doordat er meer op de beleggingen wordt verdiend dan strikt genomen noodzakelijk is. Alleen als die buffers groot genoeg zijn, wordt de indexatie toegekend. Maar hoe groot moeten die buffers nu precies zijn? Oftewel: wanneer worden de pensioenen nu wel geïndexeerd en wanneer niet?

Per 1 januari 2015 stelt de wet nieuwe en strengere eisen aan de financiële huishouding van pensioenfondsen. Die eisen hebben ook gevolgen voor het indexatiebeleid. PMA heeft nog steeds de ambitie om de pensioenen jaarlijks te verhogen met het percentage van de algemene loonstijging in de apotheekbranche. Maar zoals gezegd: de indexatie is strikt voorwaardelijk. Het bestuur bepaalt ieder jaar opnieuw of en met welk percentage de pensioenen verhoogd worden. In de tabel hieronder kunt u zien welke richtlijnen het bestuur daarbij hanteert. Het bestuur kan afwijken van dit schema als de omstandigheden daar aanleiding voor geven.

*Beleidsdekkingsgraad
Veel beslissingen die een pensioenfonds neemt, zijn gebaseerd op de stand van de dekkingsgraad. Die geeft de verhouding aan tussen het vermogen en de verplichtingen van het fonds. Hoe hoger de dekkingsgraad, des te beter staat het pensioenfonds ervoor. Maar de dekkingsgraad kan hevig schommelen. Om daar wat meer stabiliteit in te brengen is de beleidsdekkingsgraad geïntroduceerd, de gemiddelde dekkingsgraad over de laatste twaalf maanden.